Pacjentka

Natknęłam się niedawno na reklamę nowej książki Alexa Michaelidesa – „Furia” i tak sobie przypomniałam, że ja przecież mam na półce jego inną, nieprzeczytaną, straszą i swego czasu popularną książkę pt. "Pacjentka".

Więc w ramach tzw. wyczytywania półek i bo po prostu miałam chęć na thriller – przeczytałam. Poszło mi szybko. Skończyłam jednego dnia, więc chyba można uznać, że była dość wciągająca. Może też dlatego, że ostatnio czytam dużo sci-fi a thrillera już dawno nie czytałam.

Książka opowiada o kobiecie, która jest (wydawać by się mogło) spełnioną zawodowo artystką i szczęśliwą żoną. Pewnego wieczoru jednak, niespodziewanie strzela mężowi w głowę, zabijając go. Od tego czasu przestaje się komunikować z otoczeniem. Ze względu na swój stan trafia do zamkniętego ośrodka psychiatrycznego, gdzie po jakimś czasie, zaczyna pracować terapeuta zafascynowany jej tajemniczą historią. Mężczyzna stara się pomóc pacjentce i sprawić, by się przed nim otworzyła. Co tak naprawdę wydarzyło się owej feralnej nocy? Czy kobieta naprawdę zabiła z zimną krwią swojego męża?

Powiem tak, moim zdaniem nie łatwo ograć w ciekawy i oryginalny sposób taki temat, ponieważ troszkę już podobnych książek, czy filmów było (gdzie są dwie kluczowe postacie i któraś zapewne próbuje coś ukryć, manipuluje). Czytelnikowi od razu nasuwają się hipotetycznie możliwe scenariusze, ale autor dość zręcznie nas zwodzi. W pewnym momencie można się jednak domyślić jednego plot twistu, ale mimo to, zakończenie pewnie wiele osób zaskoczy.

Całkiem fajna książka. Może nie każdego zachwyci (zależy jak bardzo lubimy się czepiać szczegółów 😜) , ale też nie powinna być szczególnym rozczarowaniem. Ja dobrze na niej spędziłam czas (mimo, że lubię się czepiać 😝). Ale tym razem będę łagodna w ocenie, bo jak wspominałam, dawno już nie czytałam thrillera.

Natknęłam się niedawno na reklamę nowej książki Alexa Michaelidesa – „Furia” i tak sobie przypomniałam, że ja przecież mam na półce jego inną, nieprzeczytaną, straszą i swego czasu popularną książkę pt. "Pacjentka".

Więc w ramach tzw. wyczytywania półek i bo po prostu miałam chęć na thriller – przeczytałam. Poszło mi szybko. Skończyłam jednego dnia, więc chyba można uznać,...

Kto szuka dobrego thrillera na rozpoczynające się lato, niech sięgnie po "Pacjentkę" autorstwa Alexa Michaelidesa. Książka przenosi czytelnika do Londynu, gdzie żyje artystyczne małżeństwo: Alicia Berenson- piękna malarka oraz Gabriel Berenson – utalentowany fotograf. Sielankę burzy fakt, że Alicia zabija ukochanego strzelając mu prosto w twarz i postanawia zamilknąć… Jedyną formą jej odpowiedzi na tragedię, jest obraz autoportret zatytułowany tajemniczo Alkestis.

Tak mija sześć lat pod obserwacją w zakładzie psychiatrycznym. Sprawa milczącej Alicii interesuje nie tylko media, ale również psychiatrę Theo Fabera, który za cel stawia sobie, żeby tytułowa pacjentka przemówiła. Czy tego samego chcą inni mężczyźni z życia Alicii? Jak i czy uda się przepracować tak wielką traumę?

Narracja jest prowadzona z perspektywy Theo, przerywana od czasu do czasu pamiętnikiem Alicii. Całość łatwo się czyta, genialne wprowadzenie cytatów, a sama historia jest wciągająca.

Książka nie ma wartkiej akcji, tempo jest równe i spokojnie zagłębiamy się w psychikę głównych bohaterów, a postaci są bardzo dobrze nakreślone. W czasach gdzie terapia jest niezwykle ważna, "Pacjentka" może być dobrą propozycją do oswojenia się z tematem. Powieść czyta się niezwykle szybko, mnie osobiście zakończenie zaskoczyło, więc duży plus dla autora. Myślę, że niektóre wątki mogłyby być bardziej rozbudowane, ale ogólnie oceniam bardzo pozytywnie.


Jak wspomniałam dobra książka z ciekawym zakończeniem na letnie dni. Polecam.
@pani_mc

Kto szuka dobrego thrillera na rozpoczynające się lato, niech sięgnie po "Pacjentkę" autorstwa Alexa Michaelidesa. Książka przenosi czytelnika do Londynu, gdzie żyje artystyczne małżeństwo: Alicia Berenson- piękna malarka oraz Gabriel Berenson – utalentowany fotograf. Sielankę burzy fakt, że Alicia zabija ukochanego strzelając mu prosto w twarz i postanawia zamilknąć…...

Jak wielu Czytelników tutaj skusiłam się na pierwszy w życiu thriller, gdyż zawsze zastanawiałam się czy tak wielu ludzi je czyta, że w bibliotece otrzymały specjalnie dedykowane półki. Do połowy książki modliłam się, aby coś w końcu zaczęło się dziać, bo i ja zaraz trafię do szpitala psychiatrycznego. Moje prośby zostały wysłuchane i wyjaśnienie zagadki było ciekawe, ale nie wywołało u mnie żadnego dreszczyku emocji.
Ale żeby nie było, postanowiłam przeczytać "Boginie" jako szansę na rehabilitację po, moim zdaniem, przeciętnym debiucie cypryjskiego autora.

Jak wielu Czytelników tutaj skusiłam się na pierwszy w życiu thriller, gdyż zawsze zastanawiałam się czy tak wielu ludzi je czyta, że w bibliotece otrzymały specjalnie dedykowane półki. Do połowy książki modliłam się, aby coś w końcu zaczęło się dziać, bo i ja zaraz trafię do szpitala psychiatrycznego. Moje prośby zostały wysłuchane i wyjaśnienie zagadki było ciekawe, ale...

Ciekawa, nieoczekiwany zwrot akcji, oczekiwałam trochę większego napięcia, nie był to dla mnie za bardzo thriller, ale atmosfera całkiem w porządku

Ciekawa, nieoczekiwany zwrot akcji, oczekiwałam trochę większego napięcia, nie był to dla mnie za bardzo thriller, ale atmosfera całkiem w porządku

Świetna książka. Trzymająca w napięciu do samego końca. Bardzo lekko i przyjemnie się czyta. Ciekawa ,zaskakujący, intrygująca ,bardzo Fajna.

Świetna książka. Trzymająca w napięciu do samego końca. Bardzo lekko i przyjemnie się czyta. Ciekawa ,zaskakujący, intrygująca ,bardzo Fajna.

wlasnie takie ksiazki z takimi zakonczeniami chce sie czytac

wlasnie takie ksiazki z takimi zakonczeniami chce sie czytac

Książka przeczytana w jeden dzień, powiedziałabym jednym tchem.
Jak ją określić- nieprzewidywalna to dobre słowo
Tu do końca nie jesteś pewien co się wydarzyło
Polaczenie pacjentki i jej psychoterapeuty, komu można ufać??
Polecam przekonaj się samemu

Książka przeczytana w jeden dzień, powiedziałabym jednym tchem.
Jak ją określić- nieprzewidywalna to dobre słowo
Tu do końca nie jesteś pewien co się wydarzyło
Polaczenie pacjentki i jej psychoterapeuty, komu można ufać??
Polecam przekonaj się samemu

Czy długość rozdziałów mają dla Was znaczenie w książce? Ja uwielbiam te z krótkimi rozdziałami i taka właśnie była „Pacjentka”. Takie książki czyta mi się ekspresowo 🔥

Szpital psychiatryczny o podwyższonym rygorze to upragnione miejsce pracy Theo Fabera. Psychoterapeuta za punkt honoru postawił sobie rozwikłanie zagadki Alici Berenson. Bowiem ta od kilku lat, po zamordowaniu swojego męża, przestała mówić. Dlaczego zabiła, dlaczego milczy?

„Pacjentka” to naprawdę wciągający i zaskakujący thriller psychologiczny. Tytułowa pacjentka zmaga się z mutyzmem. Jest to zaburzenie polegające na niemożności posługiwania się mową. W trakcie lektury poznajemy historię przeszłości, w tym dzieciństwa Alici, a także, dzięki fragmentom jej pamiętnika, poznajemy niektóre jej myśli. Jest to bardzo ciekawa propozycja dla czytelników lubiących wnikać w umysł bohaterów, analizować ich osobowość oraz przeszłość, szukać podłoża zachowań w doświadczeniach z dzieciństwa.
Choć mogłoby się odnaleźć niedociągnięcia, co do samych chociażby procedur bezpieczeństwa panujących w szpitalu psychiatrycznym o podwyższonym rygorze, to nagięcia na rzecz powieści są jak najbardziej wybaczalne. „Pacjentkę” czyta się niezwykle szybko, styl autora jest lekki, płynny, a historia na tyle wciągająca, że nie sposób jej odłożyć przed rozwikłaniem tej misternie uknutej psychologicznej zagadki.


Ja bardzo polecam. Moja ocena 10/10⭐️

Czy długość rozdziałów mają dla Was znaczenie w książce? Ja uwielbiam te z krótkimi rozdziałami i taka właśnie była „Pacjentka”. Takie książki czyta mi się ekspresowo 🔥

Szpital psychiatryczny o podwyższonym rygorze to upragnione miejsce pracy Theo Fabera. Psychoterapeuta za punkt honoru postawił sobie rozwikłanie zagadki Alici Berenson. Bowiem ta od kilku lat, po...

Powiem tak, pomysł na książkę bardzo interesujący nie wspominając o zakończeniu, które totalnie wymiata. Dużym minusem jak dla mnie jest sposób prowadzenia akcji. Czytając miałam wrażenie, że cała historia toczy się takim strasznie monotonnym tempem. Ale w sumie może taki był zamiar autora, żeby w ten spokojny sposób doprowadzić nas do wielkiego finału?

Powiem tak, pomysł na książkę bardzo interesujący nie wspominając o zakończeniu, które totalnie wymiata. Dużym minusem jak dla mnie jest sposób prowadzenia akcji. Czytając miałam wrażenie, że cała historia toczy się takim strasznie monotonnym tempem. Ale w sumie może taki był zamiar autora, żeby w ten spokojny sposób doprowadzić nas do wielkiego finału?

"Łapanie znikających płatków śniegu przypomina trochę chwytanie szczęścia. W miejsce posiadania pojawia się pustka."
.
Życie Alicji dotychczas przepełnione było sztuką, jednak po tym wieczorze już nic nie będzie takie samo. Alicja jest malarką, która dzieli swoje zamiłowanie do piękna ze swoim ukochanym mężem. Można by rzec, że wspólna pasja stanowi solidny fundament udanego związku. Pytanie zatem co poszło nie tak? Od momentu kiedy pewnego wieczoru Alicja pięciokrotnie strzela do swojego ukochanego, kończąc tym samym jego życie, nie wypowiada już ani jednego słowa, uniemożliwiając tym samym poznanie prawdy na temat zaistniałej sytuacji. Kiedy jednak po latach nowy psychoterapeuta zostaje przyjęty na oddział, na którym znajduje się Alicja, pojawia się światełko w tunelu. Czy jego metody pozwolą rozprawić się Alicji z przeszłością? Czy bliscy ofiary wreszcie zdobędą odpowiedzi na nurtujące ich pytania?
.
Czytając książkę od nowego autora, zazwyczaj próbuję nie mieć żadnych oczekiwań. Tak też zrobiłam w tym przypadku i bardzo dobrze na tym wyszłam! Historia dzieje się w dwóch osiach czasowych. Mamy przedstawione bieżące wydarzenia z punktu widzenia terapeuty oraz przeszłość widzianą oczami Alicji, która spisywała swoje doznania w dzienniku. Myślę, że jest to dobry zabieg, pozwalający czytelnikowi na dogłębne zrozumienie historii poprzez poznanie różnych opinii na pozornie te same tematy.
.
Jeżeli chodzi o postacie, były one przedstawione w niezwykle realistyczny sposób, co skutkowało możliwością wyraźnego wyobrażenia ich sobie. Wielokrotnie odnosiłam wrażenie, że dzielą się one ze mną swoimi emocjami. Momentami odczuwałam to samo, co miało miejsce na kolejnych stronach.
.
Mając na uwadze, że jest to kryminał, nie mogę nie wspomnieć o różnych zakończeniach, które wyobrażałam sobie podczas czytania. Jak dla mnie jest to wyznacznik tego, że historia absolutnie mnie zafascynowała, a kolejna wprowadzana postać była dla mnie potencjalnym podejrzanym. Świetnie się bawiłam łącząc wszystkie kropki, jednak mimo wszystko zaskoczenie mnie zszokowało.
.
Co również pozytywnie mnie zaskoczyło, to wszechobecne odniesienia do mitologii greckiej. Odkąd pamiętam wzmianki o bogach i mitach z nimi związanymi były dla mnie niezwykle interesujące. Co za tym idzie, kiedy doszukiwałam się kolejnych powiązań, sprawiało mi to radość. Wiem, że sam autor pochodzi z Cypru, co jeszcze bardziej motywuje mnie do przeczytania jego kolejnych książek.
.
Autor serwuje czytelnikom porywającą dawkę wrażeń. Miałam wrażenie, że historia czyta się sama, wszystko było opisane tak pięknym językiem, że aż szkoda było odrywać się od książki. Sama historia do samego końca trzymała mnie w napięciu i oczekiwaniu na moment, kiedy wszystko ułoży się w logiczną całość.

"Łapanie znikających płatków śniegu przypomina trochę chwytanie szczęścia. W miejsce posiadania pojawia się pustka."
.
Życie Alicji dotychczas przepełnione było sztuką, jednak po tym wieczorze już nic nie będzie takie samo. Alicja jest malarką, która dzieli swoje zamiłowanie do piękna ze swoim ukochanym mężem. Można by rzec, że wspólna pasja stanowi solidny fundament...